قرن21 به سمتي مي رود که اکثر مشاغل به دانش و مهارت هاي رايانه اي نياز خواهند داشت. ورود به اين عرصه به نوع جديدي از آموزش نياز دارد که با آموزش سنتي کنوني به خصوص آنچه هم اکنون در مدارس کشور ما در جريان است همخواني ندارد. مدتي است برخي کشورهاي جهان به تاسيس مدارس الکترونيکي يا آنچه در ايران مصطلح شده «مدارس هوشمند» دست زده اند. الگوي اوليه اين مدارس از کشور انگلستان گرفته شده و کشور مالزي يکي از پيشتازان ايجاد اين مدارس بشمار مي رود. با اين رويکرد کشور ما نيز اخيرا طرحي را در چند مدرسه اجرا کرده است. دانشگاه ها هم به نوع ديگري از آموزش، تحت عنوان آموزش مجازي متمايل شده اند. در «مدارس هوشمند» رايانه در نحوه تدريس و ارزشيابي تاثير مي گذارد و برنامه هاي درسي را تا حدودي تغيير مي دهد. ولي در عين حال کارکردهاي اجتماعي مدارس بر جاي خود باقي مي ماند چون در روابط اجتماعي به دانش آموزان ياري مي رساند. در اين مدارس دانش آموزان مي آموزند انبوهي از اطلاعات را پردازش کنند و از اين اطلاعات در جهت يادگيري بيشتر استفاده کنند. دانش آموزان حتي مي توانند با منابع علمي جهان و معلمان و بچه هاي مدارس ديگر ارتباط برقرار کنند. در «مدارس هوشمند» معلمان مي توانند به جاي اينکه تلاش کنند خودشان پاسخي براي پرسش هاي دانش آموزان پيدا کنند، از آنها بخواهند پاسخ پرسش هايشان را در رايانه پيدا کنند و براي بقيه بازگو کنند. البته «مدارس هوشمند»
اين کارآيي را نيز دارند که به دانش آموزان نشان دهند چه اطلاعاتي در وب «موثق» است تا کودکان و نوجوانان ضمن دريافت اطلاعات درست تحت تاثير تبليغات سو»اينترنت هم قرار نگيرند. در نهايت بکارگيري رايانه به معلمان خوش فکر کمک مي کند به دوره آموزش براساس کتاب محوري و سخنراني تک گويانه معلم در کلاس خاتمه دهند و سيستم آموزشي را به شکل سيستم مشارکتي، مبتني بر آموزش توانايي هاي پژوهش، جمع بندي، تحليل و نتيجه گيري دانش آموزان تبديل کنند. دانش آموزان ايراني در مقايسه با دانش آموزان کشورهاي پيشرفته و برخي کشورهاي در حال توسعه پيشرو، عقب ماندگي هايي دارند. بسياري از آنها حتي روش روشن و خاموش کردن رايانه را نمي دانند. در کشورهاي پيشرفته کودکان از همان ابتدا در خانواده با رايانه آشنا مي شوند و با آن کار مي کنند. در حاليکه در کشور ما رايانه به منازل بسياري از خانواده ها چه بسا از طبقات متمول و تحصيلکرده راه پيدا نکرده است. البته کارشناسان هشدار مي دهند حتي در صورت ايجاد امکان دسترسي همه دانش آموزان به امکانات لازم باز هم رايانه نمي تواند مشکلات ريشه اي مدارس را حل کند و اگر هدف از کاربرد رايانه در مدارس مشخص نشود، رايانه ها تنها به دستگاه هاي تحميلي در مدارس تبديل مي شوند. يک کارشناس فناوري اطلاعات مي گويد: «اگرچه در عصر تکنولوژي وا طلاعات سرعت توليد دانش تصاعدي است ولي به خاطر عمق داشتن و ريشه دار بودن علوم اين سرعت نبايد خطي و شتاب زده باشد. ما به آموزش شتابان نيازمنديم نه آموزش شتاب زده! و اگر راهي که طي مي کنيم اشتباه باشد فناوري بر سرعت ما در راه اشتباه مي افزايد.» وي درباره چالش هاي سيستم آموزشي عصر حاضر که ايران را واداشت به ورود فناوري اطلاعات در سيستم آموزشي اقدام کند، مي گويد: «پرورش خلاقيت و ايجاد تغيير و سوق دادن يادگيرندگان به سمت ناشناخته ها، ايجاد زمينه بهره مندي مناسب و عدالت در دسترسي به منابع موجود، انتقال و پردازش حجم عظيمي از دانش در عصر اطلاعات، ايجاد زمينه حضور صحيح دانش و فرهنگ ايراني و زبان فارسي در تکنولوژي هاي نوين آموزشي و محيط اينترنت و البته سابقه چند کشور دنيا در ايجاد مدرسه هوشمند که البته بر مبناي ده سال پژوهش و تحقيق انجام گرفته بود باعث شد ما هم به ايجاد اين مدارس بينديشيم. در نتيجه با چند بازديد و مطالعه بر روي نمونه هاي مشابه ظرف يکسال طرح پايلوت مدرسه هوشمند در سه مدرسه منتخب کليد زده شد. البته زمانيکه کليد اين طرح را زديم بستر آموزشي و پژوهشي دقيق منطبق با شرايط محيطي و فرهنگي و آموزشي خودمان را نداشتيم. اين کار را با سند محکم تحليل شده با مديريت قدرتمند پروژه و بازده هاي کاري کارشناس شروع نکرديم. به نظر مي رسد طرح هاي پايلوت در اين بعد حداقل بايد داراي يک سيستم آناليز و تحليل و ارزيابي تعريف شده از قبل باشد تا مرتبا پيشرفت پروژه را بسنجد و موانع و مخاطرات آن را از قبل پيش بيني و راه حل هاي پيشنهادي را ارائه کند.» در مورد سيستم هاي آموزشي نظير آموزش و پرورش ما که کتاب محور و مبتني بر نقش بي بديل معلم است، کارشناسان هشدار مي دهند فناوري اطلاعات حتي مي تواند سيستم هاي محافظه کار تعليم و تربيت را تشديد کند. به طوريکه معلمان علاوه بر همان شيوه کتاب محوري دانش آموزان را به سوي انبوه اطلاعات سوق دهند و معلمان از دانش آموزان بخواهند حجم بيشتري از اطلاعات را حفظ کنند. کارشناسان علوم ارتباطات در تعريف مدارس هوشمند مي گويند: «مدرسه هوشمند، مدرسه اي است که با کمک فناوري هاي نوين، سيستم هاي آموزشي و ديجيتالي هوشمند درصدد سرعت بخشي به فرآيند ياددهي، يادگيري و بهبود مديريت به صورت کاملا نظام يافته باشد تا انسان عصر اطلاعات قادر به پردازش و دسته بندي و استفاده بهينه از منابع فني دانش روز با توجه به طيف گسترده آن براي کشف استعداد خود و بروز خلاقيت ها باشد.
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
آمار
وب سایت:
